Przeżywalność mierzono do dnia zgonu lub, w przypadku żywych pacjentów, datę ostatniego kontaktu. Czas przeżycia wolnego od progresji był czasem do progresji, śmierci lub daty ostatniego kontaktu, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Planowane analizy przeżycia całkowitego i czasu przeżycia wolnego od progresji obejmowały wyłącznie pacjentów spełniających kryteria (na zasadzie zamiaru leczenia). Wszystkie przyczyny śmierci zostały wykorzystane do obliczenia całkowitego czasu przeżycia. Szacunkowe skumulowane odsetki przeżycia były oparte na procedurze Kaplana-Meiera. 14 Szacunki względnego ryzyka i przedziałów ufności dla efektów leczenia w odniesieniu do progresji i śmierci były generowane przy użyciu modelu Coxa. 15 Pierwotne nieskorygowane oszacowania zostały obliczone dla wykorzystanie dwóch czynników stratyfikacji jako współzmiennych. Skorygowane szacunki zostały oparte na dwóch wcześniej zidentyfikowanych dodatkowych zmiennych towarzyszących (cechach wieku i histologii) .16 Kwalifikujące się kobiety, które otrzymały co najmniej jeden cykl leczenia, zostały ocenione pod względem toksyczności. Pacjenci z grupy dootrzewnowej, którzy mieli powikłania związane z cewnikiem dootrzewnowym, byli oceniani pod kątem efektów toksycznych, niezależnie od ich zdolności do leczenia. Test sumy rang Wilcoxona wykorzystano do przetestowania niezależności ryzyka poważnych i zagrażających życiu efektów toksycznych (stopień 0, lub 2 w stosunku do stopnia 3 w porównaniu do stopnia 4) z przydzielonego leczenia.
Oceny jakości życia od punktu wyjściowego do obserwacji (przeprowadzone przed czwartym cyklem, 3 do 6 tygodni po szóstym cyklu i 12 miesięcy po szóstym cyklu) analizowano za pomocą modeli liniowych z niestrukturalną macierzą kowariancji. Wiek pacjentów, stan sprawności w randomizacji i wyniki oceny podstawowej były potencjalnymi zmiennymi towarzyszącymi. Do oszacowania parametrów kowariancji zastosowano ograniczone maksymalne prawdopodobieństwo. Jakość życia była drugorzędowym punktem końcowym. Wszystkie wartości P są dwustronne.
Wyniki
Pacjenci
Rysunek 1. Rysunek 1. Badanie pacjentów. Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka pacjentów. Od marca 1998 r. Do stycznia 2001 r. 429 kobiet zostało losowo przydzielonych do grupy dożylnej (215 pacjentów) lub do grupy dootrzewnowej (214 pacjentów) (ryc. 1). Czternastu pacjentów nie kwalifikowało się (pięć w grupie leczenia dożylnego i dziewięciu w grupie dootrzewnowej) z następujących powodów: stadium inne niż stadium optymalne III (trzech pacjentów), obecność drugiego nowotworu pierwotnego (jeden pacjent), nienabłonkowy typ komórek (pięciu pacjentów), pierwotny nowotwór inny niż jajnik lub rak otrzewnej (jeden pacjent), niewystarczająca operacja (dwóch pacjentów) lub nowotwór o niskim potencjale złośliwym (dwóch pacjentów). Tabela pokazuje charakterystykę 415 kwalifikujących się pacjentów, których dane stanowią podstawę tego raportu.
Toksyczność
Spośród 210 kwalifikujących się pacjentów przydzielonych do grupy dożylnej terapii, 189 (90 procent) ukończyło sześć cykli chemioterapii, a 174 (83 procent) otrzymało wszystkie sześć cykli przydzielonej terapii dożylnej (Figura 1). Spośród 205 pacjentów zakwalifikowanych do grupy dootrzewnowej 170 (83 procent) ukończyło sześć cykli chemioterapii, a 86 (42 procent) otrzymało wszystkie sześć cykli przydzielonej terapii dootrzewnowej
[więcej w: choroba a okres, usg doppler cena, geowłóknina allegro ]
[hasła pokrewne: geowłóknina allegro, topmed, usg doppler cena ]

Przeżywalność mierzono do dnia zgonu lub, w przypadku żywych pacjentów, datę ostatniego kontaktu. Czas przeżycia wolnego od progresji był czasem do progresji, śmierci lub daty ostatniego kontaktu, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Planowane analizy przeżycia całkowitego i czasu przeżycia wolnego od progresji obejmowały wyłącznie pacjentów spełniających kryteria (na zasadzie zamiaru leczenia). Wszystkie przyczyny śmierci zostały wykorzystane do obliczenia całkowitego czasu przeżycia. Szacunkowe skumulowane odsetki przeżycia były oparte na procedurze Kaplana-Meiera. (więcej…)