Resorpcja angioplastyki po niepowodzeniu leczenia trombolitycznego w ostrym zawale mięśnia sercowego

U kobiet, u których reperfuzja nie występuje po leczeniu trombolitycznym z powodu ostrego zawału mięśnia sercowego, nie wyjaśniono odpowiedniego leczenia. Istnieje niewiele danych porównujących awaryjną przezskórną interwencję wieńcową (ratunkowa PCI) z zachowawczą opieką u takich pacjentów i żaden nie porównuje PCI ratunkowego z powtarzaną trombolizą. Metody
Przeprowadziliśmy wieloośrodkowe badanie w Wielkiej Brytanii obejmujące 427 pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST, u których nie wystąpiła reperfuzja (mniej niż 50 procent rozdzielczości odcinka ST) w ciągu 90 minut po leczeniu trombolitycznym. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do powtórnej trombolizy (142 pacjentów), leczenia zachowawczego (141 pacjentów) lub ratunkowej PCI (144 pacjentów). Pierwszorzędowym punktem końcowym był zgon, ponowny zawał, udar lub ciężka niewydolność serca w ciągu sześciu miesięcy.
Wyniki
Częstość przeżycia wolnego od zdarzeń w grupie pacjentów leczonych PCI wynosiła 84,6%, w porównaniu z 70,1% wśród osób otrzymujących leczenie zachowawcze i 68,7% wśród osób poddanych powtarzanej trombolizie (ogólnie P = 0,004). Skorygowany współczynnik ryzyka wystąpienia pierwotnego punktu końcowego dla powtórnej trombolizy w porównaniu z terapią zachowawczą wynosił 1,09 (przedział ufności 95%, 0,71 do 1,67; P = 0,69), w porównaniu ze skorygowanymi współczynnikami ryzyka wynoszącymi 0,43 (przedział ufności 95%, 0,26). do 0,72; P = 0,001) dla PCI ratunkowego wobec powtarzanej trombolizy i 0,47 (przedział ufności 95%, 0,28 do 0,79, P = 0,004) dla ratunkowej PCI w porównaniu z terapią zachowawczą. Nie stwierdzono istotnych różnic w śmiertelności ze wszystkich przyczyn. Krwawienie bez tłuszczu, głównie w miejscu wprowadzenia osłonki, było częstsze w przypadku PCI ratunkowego. Po sześciu miesiącach 86,2 procent grupy ratunkowej PCI nie było poddanych rewaskularyzacji, w porównaniu z 77,6 procentami z grupy leczenia zachowawczego i 74,4 procent z grupy z powtarzanym trombolizą (ogólnie P = 0,05).
Wnioski
Czas przeżycia wolnego od zdarzeń po nieudanej terapii trombolitycznej był znacznie wyższy w przypadku PCI ratunkowego niż w przypadku powtórnej trombolizy lub leczenia zachowawczego. Ratunkową PCI należy rozważyć u pacjentów, u których po leczeniu trombolitycznym nie występuje reperfuzja.
Wprowadzenie
Pacjenci z otwartą tętnicą po zawale mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST mają lepsze wyniki kliniczne niż pacjenci bez otwartej tętnicy.1-4 Chociaż pierwotna przezskórna interwencja wieńcowa (pierwotna PCI) jest udowodnionym podejściem terapeutycznym w tym środowisku5, 6 i jest coraz częściej stosowany, dożylna tromboliza pozostaje terapią pierwszego rzutu w 30 do 70 procent przypadków na całym świecie.7,8 Jednak tromboliza powoduje przepływ 3 stopnia, zgodnie z systemem klasyfikacji Thrombolysis in Myocardial Infarction (TIMI), w tylko 60 procent pacjentów, nawet z obecnymi specyficznymi dla fibryny środkami. 9 Dotychczas nie było jasne, jak najlepiej leczyć pozostałych pacjentów, u których tromboliza zawiodła. Niektórzy lekarze, szczególnie ci w szpitalach bez placówek interwencyjnych, leczą tych pacjentów zachowawczo.10 Inni uważają, że druga dawka środka trombolitycznego może być korzystna.11 Wielu popiera awaryjną PCI (ratunkowa PCI) na podstawie małych prób, które zasugerowały Korzyści z tej interwencji.12,13 Przeprowadzono próbę angioplastyki ratunkowej versus leczenia zachowawczego lub powtórnej trombolizy (REACT) w celu ustalenia, która z tych trzech opcji daje najlepszy wynik kliniczny wśród pacjentów, u których tromboliza zawiodła.
Metody
Przeprowadziliśmy wieloośrodkowe, randomizowane, równoległe badanie grupowe, które zostało zatwierdzone przez krajowe i lokalne komisje etyczne Wielkiej Brytanii i spełniało warunki Deklaracji Helsińskiej.
[patrz też: wniosek o wydanie ekuz wyjazd turystyczny, terapia dzieci i młodzieży, usg kolana wrocław ]
[przypisy: klinika kardiologii warszawa, locoid crelo, olejek melisowy ]