Przerwanie profilaktycznych transfuzji stosowanych w zapobieganiu udarowi w chorobie sierpowatokrwinkowej ad 5

Jedno dziecko miało pierwszy nieprawidłowy wynik (prędkość 210 cm na sekundę) w dniu 281 po randomizacji i miało objawowy nowy zawał prawej półkuli w dniu 295. Drugie dziecko miało pierwszy wynik w postaci Dopplera wykazujący nieprawidłowości w dniu 136 (a prędkość 231 cm na sekundę) i miał udar w 144 dniu. Tabela 2. Tabela 2. Wartości laboratoryjne Sześć miesięcy po losowaniu. Dane dotyczące dziewięciu pacjentów przypisanych do nieprzerwanej transfuzji, którzy nie mieli pierwotnego punktu końcowego, zostały ocenzurowane: pięciu z tych pacjentów wznowiło przewlekłą transfuzję, a czterech rozpoczęło leczenie hydroksymoczanem. Z 38 pacjentów przypisanych do kontynuacji transfuzji, 5 zaprzestało udziału w badaniu. Spośród tych 38 pacjentów, 19 otrzymało transfuzje bez upuszczenia krwi, 4 otrzymywało wymianę manualną, a 7 otrzymywało zautomatyzowaną erytrocytferezę; 8 pacjentów otrzymało transfuzje dwoma lub więcej metodami. Stężenie hemoglobiny S zmierzone przed transfuzją było dostępne dla 988 (92 procent) 1070 transfuzji wykonanych podczas badania; ze zmierzonych poziomów 748 (76 procent) było mniejszych niż docelowy poziom 30 procent, 192 (19 procent) było większe niż 30 procent, ale mniej niż 40 procent, a 48 (5 procent) było większe niż 40 procent. U siedmiu pacjentów zgłoszono dziewięć reakcji na transfuzję, jedną z nich poważną i wymagającą hospitalizacji. Niższe poziomy całkowitej hemoglobiny i hematokrytu, wyższe wartości retikulocytów, niższe wartości bilirubiny pośredniej, wyższe poziomy dehydrogenazy mleczanowej oraz wyższe odsetki hemoglobiny płodowej i sierpowej obserwowano po sześciu miesiącach w grupie zatrzymanej przez transfuzję (tabela 2). Średni poziom dehydrogenazy mleczanowej w surowicy był wyższy po 12 miesiącach w grupie zatrzymanej przez transfuzję niż w grupie kontynuującej transfuzję (616 . 240 vs. 469 . 164 U na litr, P = 0,046). Podobną tendencję zaobserwowano w przypadku bilirubiny pośredniej w surowicy (4,6 . 3,3 vs. 2,3 . 1,6 mg na decylitr, P = 0,058).
Spośród analizowanych zmiennych tylko średnia z dwóch prędkości przesiewania uzyskanych przed transfuzją była związana z pierwotnym złożonym punktem końcowym (P = 0,05) (ryzyko wzrasta wraz z prędkością). W odniesieniu do zmiennych związanych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia jawnego udaru mózgu w badaniu Cooperative Sickle Cell Disease, 16 wystąpił jeden przemijający atak niedokrwienny u pacjenta, któremu przypisano brak ciągłej transfuzji, który później miał nieprawidłową prędkość na badaniu przezczaszkowym Dopplera i wznowioną transfuzję. Z 41 pacjentów przypisanych do nieprzerwanej transfuzji, 18 miało jeden lub więcej epizodów ostrego zespołu klatki piersiowej po zatrzymaniu transfuzji. Jeden z tych 18 pacjentów miał nawrót do nieprawidłowej prędkości na badaniu przezczaszkowej dopplerowskiej po ostrym zespole klatki piersiowej. Dwaj inni pacjenci mieli udary, ale u obu tych pacjentów wystąpiło ostre uszkodzenie klatki piersiowej po osiągnięciu punktu końcowego. Z historią ostrego zespołu klatki piersiowej podczas badania traktowanego jako zależny od czasu binarny predykator oraz z ostrymi zdarzeniami w klatce piersiowej, które wystąpiły po wykluczeniu punktów końcowych, wystąpienie ostrego zespołu klatki piersiowej nie przewidywało udaru lub powrotu do nieprawidłowości w przezczaszkowym badania (P = 0,22). Ani wyjściowe ciśnienie krwi, ani poziomy hemoglobiny nie przewidywały udaru lub powrotu do nieprawidłowych prędkości w badaniach przezczaszkowych w badaniu dopplerowskim (odpowiednio P = 0,51 i P = 0,11).
Z 38 pacjentów przydzielonych do kontynuacji transfuzji, 32 nadal otrzymywało transfuzje pod koniec badania, 5 wstrzymało transfuzje, a zmarło z powodu powikłań ostrego zespołu klatki piersiowej
[hasła pokrewne: glukoza badanie cena, warunki oddawania krwi, wniosek o wydanie ekuz wyjazd turystyczny ]
[patrz też: szkoły rodzenia, anestezjologia i intensywna terapia, olx trzebnica ]