Porównanie letrozolu i tamoksyfenu u kobiet po menopauzie z wczesnym rakiem piersi ad 6

Pacjenci z brakującymi danymi lub nieznanym stanem nie zostali uwzględnieni w analizach podgrup. CI oznacza przedział ufności, receptor estrogenu ER i receptor progesteronu PgR. Prospektywnie zaplanowane analizy podgrup przeżycia wolnego od choroby wykazały większy wpływ letrozolu niż tamoksyfenu u pacjentów otrzymujących chemioterapię, tych, którzy nie otrzymywali radioterapii oraz pacjentów z zajętymi pachowymi węzłami chłonnymi (ryc. 3). Na przykład pięcioletni współczynnik przeżycia wolnego od choroby wśród pacjentów z rakiem z węzłem dodatnim wynosił 77,9% w grupie leczonej letrozolem i 71,4% w grupie z tamoksyfenem; wartość wśród pacjentów z rakiem bez węzłów wynosiła 88,7% w obu grupach. Korzystny wpływ letrozolu na przeżycie wolne od choroby był podobny dla wszystkich kombinacji receptora estrogenu i statusu receptora progesteronu (ryc. 3).
Analiza punktów końcowych definiowanych przez protokół drugorzędowy całkowitego przeżycia i przeżycia całkowitego bez choroby również sprzyjała letrozolowi. Mniej kobiet zmarło w grupie letrozolu niż w grupie tamoksyfenu (166 pacjentów [4,1 procent] w porównaniu z 192 pacjentami [4,8 procent]), ale przeżycie całkowite nie różniło się istotnie pomiędzy grupami. Na rycinie 3 przedstawiono współczynniki ryzyka dla trzech dodatkowych punktów końcowych (przeżycie wolne od choroby, z wyłączeniem drugiego, raków bez skóry, czas do wznowy i czas do odległej nawrotu) w grupie letrozolu w porównaniu z grupą tamoksyfenową.
Bezpieczeństwo
Tabela 3. Tabela 3. Częstość występowania najgorszego stopnia zdarzeń niepożądanych wśród pacjentów uwzględnionych w analizie bezpieczeństwa. Więcej pacjentów z grupy letrozolu niż z grupy tamoksyfenu zgłosiło co najmniej jedno zdarzenie niepożądane określone w protokole dowolnego stopnia (2912 pacjentów w porównaniu do 2554 pacjentów), ale liczba pacjentów z zagrażającymi życiu lub śmiertelnymi zdarzeniami niepożądanymi określonymi w protokole była podobna. w obu grupach (odpowiednio 67 z 3975 [1,7 procent] i 69 z 3988 [1,7 procent]). Złamania były istotnie częstsze w grupie letrozolu niż w grupie tamoksyfenowej (5,7 procent vs. 4,0 procent, p <0,001) (tabela 3), przy czym czas leczenia był znacznie krótszy niż w pierwszym złamaniu w ciągu czterech tygodni po zakończeniu leczenia ( P <0,001). W porównaniu z tamoksyfenem, letrozol był związany z mniejszą liczbą zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (1,5 procent vs. 3,5 procent, P <0,001), mniejszą częstością krwawień z pochwy (3,3 procent w porównaniu z 6,6 procentami, p <0,001), mniejszą liczbą biopsji endometrium (72 z 3089 kobiet [2,3 procent] vs. 288 z 3157 kobiet [9,1 procent], P <0,001), a mniej inwazyjnych raków endometrium (4 z 3089 kobiet [0,1 procent] vs. 10 z 3157 kobiet [0,3 procent], P = 0,18 ).
Odpowiednie medianowe zmiany w wartościach cholesterolu od wartości wyjściowych do 6, 12 i 24 miesięcy wynosiły 0, 0 i -1,8 procent w grupie letrozolu i -12, 0, -13,5 i -14.1 procent w grupie tamoksyfenu. W sumie 43,6 procent pacjentów w grupie letrozolu i 19,2 procent pacjentów w grupie tamoksyfenu miało hipercholesterolemię zgłoszoną co najmniej raz w trakcie leczenia (stopień w 35,1 procent i 17,3 procent, odpowiednio). Ogólna częstość występowania niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych w stopniu 3, 4 lub 5 była podobna w obu grupach (3,7 procent w grupie letrozolu i 4,2 procent w grupie tamoksyfenu), ale więcej kobiet w grupie letrozolu miało ocenę 3, 4, lub 5 zdarzeń sercowych (2,1% vs
[patrz też: chcę zostać dawcą szpiku, lekarz rodzinny specjalizacja, usg kolana wrocław ]
[podobne: klinika kardiologii warszawa, locoid crelo, olejek melisowy ]