Obietnica nowych szczepionek przeciwko rotawirusom

Choroba wywoływana przez rotawirusy zabija około pół miliona dzieci rocznie w krajach rozwijających się i stanowi jedną trzecią hospitalizacji z powodu biegunki na całym świecie.1 W 1999 r. Globalne wysiłki mające na celu kontrolowanie ogromnego obciążenia zdrowotnego związanego z zapaleniem żołądka i jelit odniosły niespodziewaną i niespodziewaną porażkę. Pierwsza licencjonowana szczepionka rotawirusowa (RotaShield) została wycofana z rynku amerykańskiego mniej niż rok po jej wprowadzeniu, ponieważ wiązała się z rzadkim, ale potencjalnie zagrażającym życiu zdarzeniem niepożądanym, wgłaskom, przy szacowanej liczbie incydentu na 10 000 biorców szczepionek. 2 Ryc. 1. Ryc. 1. Mikrograf elektronu ujemnego plam rotawirusa A. Wirus ma średnicę od 70 do 75 nm i ma trzy warstwy białkowe, z których dwie są widoczne, co jest typowe dla rotawirusa. Ta próbka była barwiona 2% wolframianu metyloaminy. Pasek reprezentuje 100 nm.
Dzięki uprzejmości Charles D. Humphrey, Centers for Disease Control and Prevention, Atlanta.

Dyskutowano nad możliwym wykorzystaniem tej szczepionki w krajach rozwijających się, gdzie korzyści zdrowotne, w szczególności zmniejszenie liczby zgonów spowodowanych przez rotawirus, wyraźnie przekroczyły potencjalne ryzyko związane ze szczepionką. Jednak wkrótce okazało się, że wprowadzenie szczepionki wycofane w Stanach Zjednoczonych było nie do utrzymania w krajach rozwijających się i potrzebne byłyby nowe szczepionki. Produkcja pierwszej licencjonowanej szczepionki rotawirusowej została wstrzymana i stracono nadzieję na szczepionkę, która mogłaby zapobiec ciężkiej biegunce u dzieci na całym świecie. Pomimo perspektywy, że inne żywe doustne szczepionki przeciw rotawirusom mogą być również związane z wgłobieniem i pomimo kosztów prowadzenia badań klinicznych na dużą skalę dla bezpieczeństwa, dwóch producentów zaakceptowało to wyzwanie.
Niniejszy numer czasopisma zawiera doniesienia o obiecujących wynikach dużych badań klinicznych dwóch nowych szczepionek przeciwko rotawirusom, których producenci posunęli się naprzód z próbami pomimo wielu wyzwań i zagrożeń. 6 Dwa nowe produkty, Rotateq firmy Merck i Rotarix od GlaxoSmithKline, są zarówno żywe doustne szczepionki przeznaczone do podawania niemowlętom w tym samym czasie, jak ich immunizacje przeciw błonicy, krztuścowi i tężcowi, ale różnią się pod względem ich podejść, szczepów i formulacji. Rotarix jest jednowartościową szczepionką pochodzącą z najczęstszego szczepu ludzkiego rotawirusa, G1P [8], który był atenuowany przez pasażowanie seryjne i jest podawany w dwóch doustnych dawkach w odstępie od jednego do dwóch miesięcy. Szczep szczepionkowy dobrze się replikuje w jelitach, jest uwalniany przez ponad 50 procent pacjentów otrzymujących szczepionkę po pierwszej dawce i (podobnie jak naturalne infekcje rotawirusem) zapewnia krzyżową ochronę przed większością innych serotypów. Dla kontrastu, Rotateq jest pięciowalentną szczepionką opartą na bydlęcym szczepie WC3, która zawiera pięć ludzkich reasortantów wirusów bydlęcych. WC3 jest naturalnie atenuowany dla ludzi, ale nie jest szeroko ochronny, więc każdy reasortant wirusa zawiera pojedynczy gen kodujący główne zewnętrzne białko kapsydu z najczęstszych ludzkich serotypów. Wirus bydła rośnie gorzej w jelicie człowieka, więc łączne miano wymagane do immunizacji dziecka jest większe. Ponadto, szczepy szczepionki są rzadko wydalane w kale i wymagane są trzy dawki doustne, z co najmniej miesięcznym odstępem między dawkami.
Pomimo tych różnic obie szczepionki wykazują imponujący profil skuteczności
[podobne: olejek melisowy, proteza na teleskopach, licówki bez szlifowania warszawa ]
[przypisy: klinika kardiologii warszawa, locoid crelo, olejek melisowy ]