Dowody na ograniczoną zmienność receptorów antygenów na niedoczynność komórek T w autoimmunologicznej chorobie tarczycy ad 8

Byłoby to pomocne, ponieważ każdy z antygenów tarczycy, takich jak tyreoglobulina i peroksydaza tarczycy, ma wiele miejsc antygenowych. Niemniej jednak nawet na poziomie takiej specyficzności limfocyty T u zwierząt mogą nadal wyrażać różne geny V. receptora komórek T, ale rozpoznają ten sam antygen, a nawet ten sam epitop.16. W związku z tym najbardziej bezpośredni sposób na zbadanie kwestii ograniczenie komórkowe może być na poziomie molekularnym. Badanie polimorfizmów z fragmentem restrykcyjno-fragmentarnym receptora komórek T wskazuje na ograniczoną ekspresję limfocytów T w chorobie autoimmunologicznej17, ale jest to podejście żmudne i pośrednie i może nie wskazywać na faktyczną ekspresję genu V. receptora komórek T. Zastosowana technika jest znacznie prostsza, ponieważ można jednocześnie badać obecność wielu różnych mRNA generowanych przez każdy z przegrupowanych genów receptorów komórek T. Oprócz głównej roli komórek T w odpowiedzi autoimmunologicznej tarczycy, istnieją inne możliwe wyjaśnienia ograniczenia ekspresji genu V. receptora komórek T. Leki przeciwtarczycowe (metimazol i propylotiouracyl) wykazują działanie immunosupresyjne w stężeniach występujących w tkance tarczycy od pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa, którzy są leczeni tymi środkami, 18, 19, chociaż takie działania nie powinny być selektywne dla genu V.. Jednakże wykryliśmy restrykcję genu V. limfocytów T u pacjentów z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy, jak również u pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa, a pacjenci z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy nie otrzymali żadnego leku przeciwtarczycowego. Ponadto, niedobór limfocytów hodowano przez pięć do sześciu dni in vitro przed badaniem, co powinno zminimalizować jakiekolwiek efekty leczenia lekami przeciwtarczycowymi. Nasze bezpośrednie porównanie ekspresji genu V. w komórkach T z taką hodowlą i bez niej wykazało niewielką różnicę. Jeśli już, to kultura z mitogenem zmniejszała, a nie zwiększała stopień ograniczenia. Brak czułości techniki PCR nie tłumaczy ograniczenia, ponieważ badania z jednojądrzastymi komórkami krwi obwodowej wykazały, że wszystkie geny V mogły być amplifikowane. Nawet jeśli nie wykryto ekspresji niektórych genów V. z powodu niewystarczającej czułości w technice PCR, wciąż musi być wyjaśnienie obecności w tarczycy tak małej liczby komórek T zawierających niewykryte geny V. Jednak nie wszystkie komórki T, które gromadzą się w miejscu stymulacji antygenowej (w tym przypadku gruczołu tarczycy) prawdopodobnie reagują z antygenem. Rzeczywiście, na podstawie danych dotyczących klonowania niewiele z nich wydaje się być 8, 15. Jest zatem możliwe, że niektóre geny V. receptora komórek T są związane z aktem zasiedlania tarczycy lub z przejściem do komórki tarczycy. Nasze odkrycie niespójnego ograniczenia w genach V. receptora komórek T, z komórkami T od każdego pacjenta mającego inny wzór ekspresji V., również sugeruje związek z typem HLA osoby, jak również z określonymi antygenami tarczycy.
Opisana tu technika PCR została wykorzystana do badania ekspresji genu V. receptora komórek T w klonach komórek T od ludzi.9 Teoretycznie takie eksperymenty wymagają wykrycia i izolacji tylko kilku komórek T specyficznych względem antygenu.
[hasła pokrewne: lekarska spółdzielnia pracy, olx wieliczka, geowłóknina allegro ]